NARODOWE ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI

Uczniowie Publicznej Szkoły Podstawowej im. Stefana Żeromskiego w Wierzbicy przygotowali uroczystą akademię z okazji 94 Rocznicy Odzyskania Niepodległości przez Polskę. 07 listopada w uroczystym apelu udział wzięły wszystkie klasy naszej szkoły oraz zaproszeni goście. Specjalny program artystyczny dla swoich kolegów przygotowali uczniowie klas czwartych. Po wspólnym odśpiewaniu hymnu państwowego, w prostych słowach prowadzący wprowadzili swoich kolegów w skomplikowaną historię Polski i proces odzyskiwania niepodległości aż po czasy współczesne.

Rocznica odzyskania niepodległości po wielu latach zaborów stała się dla nas okazją do zadumy i refleksji. Przypomnieliśmy sobie naszych, rodzinnych bohaterów narodowych oraz bohaterów walczących w słynnej pierwszej Brygadzie – w Legionach Józefa Piłsudskiego. Wycie Syren oraz migawki z pierwszych dni wojny uświadomiły nam, że niedługo Polska cieszyła się wolnością. Wojna spadła na młode państwo, na uśpione miasta i wsie, na polskie rodziny. Armia radziecka po wkroczeniu do Polski wywoziła polskich żołnierzy, urzędników, księży, lekarzy, naukowców, inżynierów, jednym słowem polską inteligencję na wschód, do Rosji – po czym słuch o nich zaginął.

,,Tatusiu, najdroższy czemu nie wracasz……?!”

Ta scena z filmu Andrzeja Wajdy, płaczącej córeczki i żony, wzruszyła niejednego z nas. Przez wiele lat masowe ludobójstwo było wielką tajemnicą. Nie wolno było mówić głośno o tej zbrodni, nie uczono się o tym w szkole. To była biała plama w naszej historii. Dopiero w latach 90 XX wieku Rosjanie przyznali się do politycznej odpowiedzialności. Mimo to władze w Moskwie do tej pory nie chcą uznać wymordowania ponad 20 000 Polaków za ludobójstwo.

Powstanie Warszawskie, Szare Szeregi to kolejny etap naszej wspaniałej historii. Poczta polowa, harcerze – listonosze byli ulubieńcami ludności. Przynosili nie tylko wiadomości o bliskich, lecz kolportowali także rozchwytywaną wszędzie prasę powstańczą. Największym marzeniem małego chłopca było dostać broń i walczyć, tak jak starsi. Niestety wielu z nich nie doczekało wolności.

Tyle ofiar pochłonęła wojna. A po wojnie Polacy sami oddali Polskę w ręce kolejnego okupanta. I znów ofiary komunistycznego systemu. Ale na sprzeciw nie trzeba było długo czekać. Wszyscy znamy polskie miesiące: Październik 1956, Marzec 1969, Grudzień 1970 aż do sierpnia 1980 roku kiedy przez Polskę przeszły fale strajków, a robotnicy zaczęli walczyć o lepszy byt.

Uczniowie wprowadzili nas w zadumę, zastanawiając się czy istnieje dzisiaj patriotyzm? Polska wolna - walczyć nie trzeba! Można się dobrze uczyć, uczciwie i rzetelnie pracować. Chodzić na wybory i współdecydować o losie kraju. Z dumą zakładać barwy narodowe i wzruszać się słysząc hymn. Patriotyzm to tradycja – piękna, refleksyjna, dostojna i święta. Jedyna na świecie polska Wigilia z opłatkiem, puste miejsce przy stole, kolędy. Święto zmarłych, procesja na polskich drogach w dniu Bożego Ciała, lany poniedziałek, pisanki, gorący wielkanocny barszczyk. Polski patriotyzm to także czytanie lektur polskich pisarzy, bez cenzury, bez zakazów. Właśnie o to walczyły całe pokolenia Polaków, żeby móc czytać i mówić po polsku. Pięknie, poprawnie i bez wulgaryzmów.

Być patriotą w dzisiejszych czasach to naśladować i chować w pamięci tych, którzy chcieli, by współczesna Polska była silna, niezależna, licząca się w Europie, którzy kochali prawdę i za wszelką cenę dążyli do jej ujawnienia …

Z uwagą obejrzano prezentację multimedialną dotyczącą ofiar katastrofy smoleńskiej. W tle towarzyszyły nam pieśni patriotyczne: My pierwsza Brygada, Żeby Polska była Polską, Rozszumiały się wierzby…, Elegia o chłopcu polskim, Warszawskie dzieci idziemy na bój. Nie zabrakło także poezji patriotycznej.

Uroczystość została przygotowana pod okiem opiekunów: pani Zofii Stachowicz i pani Arlety Strzelec oraz przy współpracy pani Sylwii Siwiorek i pana Marka Motyki.

Po przedstawieniu głos zabrała pani Dyrektor Aneta Mazur, dziękując uczniom i nauczycielom za przygotowanie występu i podkreślenie wielkości znaczenia Niepodległości dla naszego Narodu, a delegacja uczniowska złożyła kwiaty i zapaliła znicze pod Dębem Pamięci w hołdzie tym wszystkim, którzy polegli za wolność naszej Ojczyzny.

Karolina Wakuła, uczennica kl. VIa